Η Μαρία Παπαδοπούλου είναι σκηνογράφος, σχεδιάστρια μόδας και ενδυματολόγος. Μια συνέντευξη στην Ντέπη Ρίζου
Η Μαρία Παπαδοπούλου είναι σκηνογράφος, σχεδιάστρια μόδας και ενδυματολόγος, εργάζεται ως Art Director και Production Designer στο Θέατρο, Κινηματογράφο, διαφήμιση, και διδάσκει Σκηνογραφία-Ενδυματολογία στην Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης Ι. Καμπανέλλη. Στόχος της η έρευνα, η εξέλιξη και η ανάλυση της δημιουργίας μέσω της συνεργασίας της διαλεκτικής και των παραστατικών τεχνών.
Επιμέλεια Συνέντευξης: Ντέπη Ρίζου, τακτικό μέλος του μη κερδοσκοπικού σωματείου Vision Network Athens
Vision Network Athens facebook @Flash.gr
Ντέπη Ρίζου: Είναι γνωστό ότι η τέχνη ανθούσε πάντα σε εποχές κρίσιμες. Στην ιδιαίτερη συνθήκη της πανδημίας πιστεύετε ότι έχει βρει τρόπους να αναπτυχθεί;
Μαρία Παπαδοπούλου: Κάθε μορφή δημιουργίας συντελείται βάσει κοινωνικοπολιτικών συνθηκών. Ανθίζει με τις εκάστοτε παραμέτρους και λειτουργεί συνενοχικά με την ιστορία, η οποία αλλάζει ταχύτατα. Κάθε αλλαγή αιώνα σηματοδοτεί μικρομεσαίωνες, βαθιά σκοτάδια με αδιέξοδα που εάν δεν είχαν πραγματωθεί, δεν θα είχε αναδυθεί το φως ως σπουδή σε πλαίσια αναγέννησης. Η προσαρμοστικότητα είναι η επιρροή στην καθημερινότητα. Είναι η κινητήριος δύναμη να αφουγκραστεί το υποκείμενο- δημιουργός και να ενταχθεί στις νέες δομές. Κάθε αλλαγή ορίζεται με μια συνθήκη. Καθείς βρίσκει την μορφή εξωτερίκευσής του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, σαν μια μάχη πολλές φορές σε ένα έδαφος που δεν είναι οικείο αλλά στην πλειονότητά του.
Ν.Ρ: Πώς έχει επηρεάσει μέχρι στιγμής η πανδημία σύμφωνα με την εμπειρία σας τον καλλιτεχνικό χώρο που δραστηριοποιείστε;
Μ.Π.: Η έκφραση είναι τρόπος ζωής. Πρόκειται για στάση. Είναι μια οπτική προοπτικής με αλλαγή δεδομένων και δομών. Η έννοια της συνήθειας «μετρά» συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Το έχουμε υπερβεί. Η κανονικότητα και η συνήθεια έχει διαφοροποιηθεί. Είναι ένα storytelling μιας συνθήκης εξέτασης και επαναδιαμόρφωσης του ανοίκειου τοπόσημου του αιώνα μας για αντοχή και αντίληψη. Η δραστηριότητα ως αυτοσκοπός έχει τη δύναμη και την εφευρετικότητα να ελίσσεται στο χώρο και να συνομιλεί εξερευνώντας τα νέα πλαίσια που θα κατανοηθούν, ύστερα. Το εγκώμιο της απραξίας μπορεί να τελέσει βάλσαμο επανασυγκρότησης και ανάτασης.
Ν.Ρ: Ποια είναι η πρόβλεψή σας αλλά και η επιθυμία σας όταν χαλαρώσουν τα περιοριστικά μέτρα;
Μ.Π.: Ας εξαιρεθεί η πρόβλεψη και ας κρατηθεί η ευχή για την επανένταξη των δημιουργών στο χώρο έκφρασης και διάδρασης. Θα ήθελα ο κόσμος να πάψει να φοβάται, γιατί δεν θα έχει το αίσθημα του άγνωστου. Το αποτύπωμα της αλλαγής αυτής θα ήθελα να μας βρει πιο ήρεμους και ισορροπημένους να δημιουργούμε αβίαστα, να ακουμπάμε ο ένας τον άλλο και να προσφέρουμε θαλπωρή σε επαφή. Να αφήσουμε την μονάδα που μας έχει επιβάλει η απόσυρση και η απομόνωση και να εισχωρήσουμε στην ομάδα, τη συλλογή και τον Εαυτό σε ένωση. Στοιχεία που μας καθόριζαν μέχρι πρότινος σε κλίμα αμοιβαιότητας. Νέα μέσα, τεχνολογικός μετασχηματισμός, πράσινη ανάπτυξη κραυγάζουν για την ιδιωτική πρωτοβουλία. Σθεναροί και αισιόδοξοι.
Ν.Ρ: Τελικά πως είναι να εργάζεται κάνεις στον τομέα αυτό στην Ελλάδα του σήμερα και πως διαφοροποιούμαστε από τις υπόλοιπες χώρες σύμφωνα με την εμπειρία σας;
Μ.Π.: Οι παραστατικές τέχνες ενέχουν απο αρχαιοτάτων χρόνων την έννοια της τελετουργίας μυσταγωγικά. Η συλλογικότητα με σεβασμό είναι στοιχείο που καθορίζει την ανάθεση κάθε δημιουργίας. Με γνώμονα μια παγκόσμια πανδημία αποκτούμε με έναν τρόπο έναν κοινό παρανομαστή κοινού βιώματος. Έχουμε μια εμπειρία που μας καθορίζει, μας τροφοδοτεί και ενώνει. Ενώ η ιστορία αλλάζει ταχύτατα μαζί και οι άνθρωποι τρόπο ζωής και έκφρασης. Ας είμαστε μαζί.
Η Ντέπη Ρίζου είναι πτυχιούχος Γερμανικής Φιλολογίας και Κλινικής Ψυχολογίας, διδάσκουσα στο ετήσιο πρόγραμμα του “ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΕΧΝΗ” για το Παν/μιο Αιγαίου “Θεραπεία μέσω Τέχνης με έμφαση στα Εικαστικά”.
Επιμέλεια Συνέντευξης: Ντέπη Ρίζου, τακτικό μέλος του μη κερδοσκοπικού σωματείου Vision Network Athens
Vision Network Athens facebook @Flash.gr